07-11-2015 Aanvang 14:30
Spelers: G van Altena, J van Altena, PA van Altena, R van Altena, M Boes, Della Guardia, Groot, Uithuisje, Roos, Stoker, Teerhuis, Moenis, Zwiers.
De hele week stond de telefoon van Coach D Boes roodgloeiend. Er ging geen dag voorbij of Volendam hing aan de lijn om onze Grote Leider te smeken, te bedreigen of om te kopen. Volendam had 12 geblesseerden, ze wilden de wedstrijd liever doordeweeks spelen of laten afgelasten. Deze psychologische oorlogsvoering werd natuurlijk doorzien en Volendam ving hierdoor bot bij onze coach. Op de speeldag bleek dat de jongens van het andere Oranje ondanks het gezeur en geklaag toch met een elftal op de proppen konden komen. Al startten zij wel met 11 man precies, waardoor ze geen wissel hadden. Dit zou voor onze vrienden van de overkant een lastige pot worden; dat stond als een paal boven water.
Bij Marken was het al niet veel beter gesteld met het aantal beschikbare spelers. Ziek, zwak, misselijk, op vakantie, of naar de bouwmarkt; de vele excuusjes zorgden ervoor dat er maar 13 man kwamen opdraven op zaterdag, waaronder M Boes die met een hamstringblessure kampte en dus eigenlijk niet kon spelen (of had hij nog steeds last van de ziekte van Amstel die hem de week ervoor ook al parten speelde?). Coach D Boes gaf lurkend aan zijn piña colada vanaf het strand van Gran Canaria zijn opstelling door; J van Altena begon zoals gewoonlijk op de bank, samen met M Boes. Laatstgenoemde, die blijkbaar geen zin had de hele wedstrijd naast van Altena in de dug-out te moeten zitten, bood zich vrijwillig aan als grensrechter. Deze rol zou hij de rest van de middag vervullen. De wissels waren niet de enigen die de voetbalkunsten van het derde bekeken vandaag. Uw reporter telde maar liefst 6 supporters langs de lijn; het bewijs dat de propagandamachine van Marken 3 zijn vruchten begint af te werpen.
Deze wel gewaardeerde toeschouwers zagen dat Marken tijdens het eerste bedrijf het veldoverwicht had. Het tempo lag zeer laag, maar Marken wist de palingboeren gemakkelijk af te troeven in de duels en doemde geregeld gevaarlijk op voor het vijandelijke doel. Nadat de eerste doelpoging met de allergrootste moeite werd gekeerd door de Volendamse keeper, schalde de aloude strijdkreet van Marken 3 over het B-veld: “die keeper kan er niets van!” Deze zwakke schakel bij de Volendammers werd door Marken dan ook ten volle benut; de arme doelman viste maar liefst drie keer achter (of in) het net in de eerste helft. Doelpuntenmakers waren Raymond ‘Met De Fluwen Voetbalschoen’ Roos (twee keer) en J van Altena. “J van Altena?” hoor ik u denken. Jazeker. De pinchhitter van het derde was er na ongeveer 20 minuten ingekomen voor verdediger Groot, die geblesseerd was geraakt na een botsing met de linker vleugelaanvaller van Volendam. Na wat tactisch heen- en weer geschuif was J van Altena in de spits beland. Vanuit deze positie kon J van Altena laat in de eerste helft zijn eerste doelpunt sinds zijn debuut in het derde optekenen. Hij kreeg de bal vanuit de rebound panklaar voor de voet en ronde koelbloedig af. Volendam deed nog wel wat terug. Na een fout van Della Guardia (probeerde hij de bal aan te nemen of breed te spelen?) ontstond er paniek in de defensie waarvan de spits van Volendam –altijd zo glad als een paling- kon profiteren. Met 3-1 in het voordeel van de thuisploeg stapten de teams het veld af.
In de rust kregen we van Cees Neele een jerrycan limonade voorgeschoteld. Nadat deze geheel op was deelde hij mee dat er een flinke scheut rum door de limo was geroerd. Grapje of niet, feit is wel dat Marken slap startte in de tweede helft en eigenlijk naar mate de wedstrijd vorderde alleen maar beroerder ging spelen. Kortom: het voetbalspel van Marken was in de tweede helft vlees nog vis. Volendam kwam veel beter de kleedkamer uit en wist Marken al snel zwaar onder druk te zetten. In deze omstandigheden voelde doelman G van Altena zich echter als een vis in het water. Met kunst- en vliegwerk, een flinke dosis geluk en tomeloze inzet wist onze international bal na bal te keren. Het neusje van de zalm van de Volendammer aanval wist onze doelman slechts 1 keer te verschalken. Ach ja; aan een goede visser ontsnapt ook wel eens een aal. Aan de andere kant van het veld ontstond er door de aanvallende houding van onze opponent veel ruimte. Hierin voelde R van Altena zich als een vis in het water. Hij vergrootte de marge van Marken met een extra doelpunt; 4-2. Ondertussen kon J van Altena, nu alweer bijna een uur in het veld staand, bijna geen vin meer verroeren door opkomend blessureleed. Groot, ge-ijst en gedrogeerd met enorme hoeveelheden paracetamol, kwam weer het veld in. De taak was om zoveel mogelijk in de weg te strompelen. Dit lukte nog aardig ook, al zag hij er wel bij uit als een vis op het droge. Het eindsignaal was voor beide teams een zeer welkom geluid. Afgemat en de wonden likkend begaf voetballend Marken zich naar de kleedkamer om daar met veel bier de overwinning (en het feit dat we het overleefd hadden) te vieren.
Na de wedstrijd werd duidelijk dat concurrent AFC gelijk had gespeeld tegen Volendam 6, waardoor Marken nu tweede staat met 2 (!) wedstrijden minder gespeeld dan koploper Andijk. We hebben echter een paar loodzware wedstrijden voor de boeg, dus is er geen tijd om op de lauweren te rusten. Volgende week staat Zwaluwen 30 op het programma.
Uw Reporter